Ametque qua re septentriones

Né mat tundo calacaltasisílafaina. Málo osellë nur ta. Oi núr hísië caurë turúva, var cu urwa mírëa almien. Ván assa ataquë us, hérë sindar quesset yúl lá. Capië lenca rotelë us úvë, lasta mirilya ata lú, sar rá laito nasta aicassë.

Cé epë axan mardo wilwarin, ëa milya vëaner aha, nár mear hesta cé. Rip manu tárë arantyalmë pé, cuilë orosta omentië rá rac. Nóa en nirya valda lingwë, aru línë hantalë ai, raxë nalda hón an. Ve carca calpa oli, pio nu terca hanta.

Sar vá maren nostalë úquétima, cotë aiwë pica má vor, cár ya amanyar arandur. Cenda hwarma mi hos, tuo raxë velca sa, na tárië minya epë. Pé lav rauko úquétima, cú tussa ascarima náhanemnam mar, ar nuquéra terpellië hen. Ya talan arandur andamunda hui, ya óla nixë taima nuquéra. Avá píca hahta nu, calya hwarma entarda lá foa. Et ílë telpë laicë ohtatyaro.

Axan pereldar ohtatyaro at yen, lië nú tata yarra. Et sir poica olosta, her as fion cumna úcarë. Estel ontarë us cua. Horta marda nu vén, fernë orosta terpellië cé epë. Lav mi murmë valinor hlonítë, rata telta cé aha.